حسین علی منتظری در سن هشتاد و هفت سالگی جوانانی را شیفته ی شجاعت خود کرد که شاید تا شش ماه پیش حتی نامش را هم به درستی نمی دانستند ، شش ماه خودش را به جامعه ی جوان و پر شور معرفی کرد و رفت . زمان کمی بود برای شناخت اش ولی زمانی که به سخن آمد و از فعالیت های حقوق بشرانه اش برای ملت گفت چشم ها باز شد . از مخالفت اش با اعدام های سال 67 گفت ، از اشتباه بودن تسخیر سفارت آمریکا گفت ، از نوشته هایش در مورد ولایت فقیه گفت و خودش را به جامعه ی بی خبر معرفی کرد و رفت . از بی وفایی ها هیچ نگفت ، از شش سال حصر خانگی هیچ نگفت و رفت . از بیست سال فعالیت برای آزادی و مقابله با ظلم و ظالم هیچ نگفت و رفت . ازسالهای تبعید هیچ نگفت و رفت .
در بیانیه خود در مورد انتخابات اخیر و ناعادلانه خواندن آن چنین گفت :
(( با حمایت قاطع خود از حرکتهای غیر خشونت بار ملت مسلمان برای دفاع از حقوق حقه خود در چارچوب قانون متقن اساسی جمهوری اسلامی که جمهوریت را رکن اصلی نظام می‌داند، هرگونه اقدامی که منجر به ضرر غیر قابل جبران به جمهوریت نظام گردد را جایز نمی دانم. هریک از برادران و خواهران دینی ما موظف است ملت را در دستیابی به حقوق حقه خود یاری دهد. بر این اساس، هرگونه مقاومت در این راستا، به خصوص ضرب و شتم و کشتار ملت را مصداق بارز مخالفت با اصول اساسی اسلام مبنی بر حاکمیت ملت بر سرنوشت خود دانسته و حرام شرعی اعلام می کنم.»
و دیگر نیست که دلمان را خوش کنیم به بزرگترین مرجع دینی مسلمانان ، روحش شاد و یادش همیشه سبز .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر